Het is 12 mei 2023, The Legend of Zelda: Tranen van het Koninkrijk release dag en de temperatuur in New York is gevaarlijk dicht bij 90 graden. In Midtown zweten bankiers in Brooks Brothers-overhemden en -pantalons, terwijl toeristen hun korte broeken uittrekken. Als ik het metrostation bij Rockefeller Center verlaat, kom ik in een enorme rij mensen terecht. Ik spot, in de veronderstelling dat het de ongelooflijk grote Nintendo Store-line-up van meer dan een blok verderop dat hoofdredacteur Carolyn Petit eerder vanmorgen zag (ik haat het idee om in rijen te wachten), maar nee, de Jonas Brothers zijn bij Rough Trade.
De week in games: terugkeer naar Hyrule
Maandag 15:53
Uren later ga ik naar buiten om even in de hete zon te zitten om mijn batterij op te laden en merk op dat de Nintendo-etalage er duidelijk ruim uitziet. Ik ren weg, denkend dat ik een exemplaar voor iemand anders ga halen Kotaku die wil spelen (ik niet). Maar als ik de hoofdingang van het gebouw nader, dat zich op de hoek van Rockefeller Plaza en 48th Street bevindt, realiseer ik me dat de rij ernaast kronkelt. Zittend direct in de zon, zijn veel wachtenden zichtbaar aan het zweten.
Met willekeurige tussenpozen geeft een enorme lichaamsopening de aanwezigheid van een gang aan, waarbij enkele beveiligingsmensen ervoor zorgen dat deze open blijft voor passerende auto’s. Vrij toekomstig Tranen van het Koninkrijk Eigenaars zijn vastbesloten om Nintendo Switch te spelen. Een vrouw zit in korte broek op de stoep, New York City niet.
“Oh, fuck that,” mompel ik voordat ik terugkeer naar de droge, ijzige lucht van de G/O Media-kantoren. Ik ben misschien niet oud Zelda fan, maar ik denk niet dat er iets ter wereld is waardoor ik in het heetst van de strijd uren in de rij zou kunnen staan in Midtown Manhattan.
Zelda tranen van het koninkrijk de lijnen voelen erg nostalgisch aan
Ondanks mijn overtuigingen fascineert het me om mensen te zien wachten in rijen zoals die in de VS voor de Adem van de wildernis volgen. Het voelt alsof een vervlogen tijdperk van gamen is teruggekeerd – de laatste keer dat ik naar de middernachtlancering van een game ging, was november 2012 voor Halo 4 bij een Best Buy in Long Island, New York. Ik was 22 jaar oud en ongelooflijk leuk.
De noodzaak om in lange rijen te wachten op game-releases om middernacht is in de loop der jaren verdwenen naarmate meer en meer gamers zich wenden tot digitale winkels en downloads om een nieuwe game te krijgen zodra deze wordt uitgebracht en de behoefte aan fysieke media afneemt. (Hoewel de bijwerkingen van een verschuiving naar volledig digitaal zijn gevoeld met het verlies van toegang tot zoveel films – zoals sciencefiction-thriller Vreemde dagen, die een tijdlang bijna onmogelijk was om te bekijken zonder een fysieke dvd, is dit jaar net beschikbaar voor streaming – en zal ongetwijfeld binnenkort van invloed zijn op gaming). In 2012 kon je niet spelen Halo 4 op een andere manier dan twee schijven die in de met Master Chief versierde hoes kwamen, maar dat is nu gewoon niet het geval.
Wat is het Tranen van het Koninkrijk bracht dit de lijnen op zo’n grote manier terug? De Nintendo eShop is tenslotte 24/7 open, je kunt het spel nu downloaden zonder uren achtereen op te staan, waarbij je elke tien minuten een paar centimeter dichter bij de glazen deuren van de Nintendo Store schuifelt. Je kunt spelen Tranen van het Koninkrijk Op dit moment is langdurige blootstelling aan de met rook gevulde stilstaande lucht van New York City niet vereist. Waarom, mensen in de rij, doen jullie dit niet?
Voor velen lonkt de belofte van speciale swag. De Nintendo Store heeft spelden voor speciale edities (en andere “verrassingsgeschenken”), waarvan vele ongetwijfeld voor duizenden dollars op eBay zullen belanden. In de tussentijd, Target heeft een heuptasje waar mensen gek van worden. De aantrekkingskracht van onmogelijk te krijgen swag zal altijd spelers aantrekken, een groep die bekend staat als completisten en soms verzamelaars.
Maar misschien staan mensen, ondanks mijn uitgesproken Grinch-houding over wachten in lange rijen voor een videogame, in de rij voor Tranen van het Koninkrijk voor de vibes, iedereen. Ze wachtten zes jaar op het vervolg Adem van de wildernis; wat zijn een paar zweterige uren meer, vooral in het gezelschap van je mede-die-hard fans?
