The Lord of the Rings: Gollum heeft niet de persoonlijkheid van Tolkiens epos

Op de een of andere manier is het spel “ellendig wezen in een ellendige situatie” niet leuk

• Met
  
  Susanna Polo
  

• op 25 mei 2023 04:00 uur

Een ding dat je niet kunt zeggen over de orcs van JRR Tolkien is dat ze geen persoonlijkheid hadden. De generieke fantasie-orc mag dan een grote, domme hansworst zijn, maar voor Tolkien was het zijn belangrijkste manier om humor in zijn donkerste momenten te injecteren. In de ban van de Ring. Geen orks riepen “Vlees staat op het menu, jongens!” in de boeken, maar de trilogie van Peter Jackson stond centraal.

Dat was in mijn gedachten terwijl ik speelde In de ban van de ring: Gollum, het nieuwe actie-avontuur van Daedalic Entertainment geïnspireerd door LotR. Kort na het afronden van zijn seminar Gollum, Ik was gevangen genomen door de ringen van Sauron (kanon), gemarteld (kanon) en in de ban van Mordor geworpen (kanon, geen spoilers!). Een gebogen en gepantserde ork riep me toe – Gollum – om uit mijn cel te stappen en een rij slaven te volgen in een zwarte ijzeren lift. Hij was een grote, domme man in een grote kamer van steen en grillig metaal, met in het midden een griezelige dame die riep: ‘Het oog ziet alles! Het Oog weet alles!”

Maar ik kon de stuurknuppel naar voren duwen en op zijn voeten lopen zolang hij me vermaakte. Hij zou gewoon weer een NPC-blaf laten horen – zoals “Beweeg, slaaf!” – en zwiepte opnieuw met zijn arm door zijn unieke animatie. Alle stukjes persoonlijkheid die ik in de vroege uurtjes vond Gollum het was grotendeels wat ik zelf verstrekte.

Afbeelding: Daedalic Entertainment/Nacon

Sterker nog, ik zou eindeloos op zijn voeten kunnen lopen Elk NPC’s in de kamer, inclusief de enge dame. De orcs hadden wat extra geblaf dat ze me niet bij haar in de buurt zouden laten komen, maar er was absoluut niets dat me ervan weerhield om rond te dwalen. Ik kon elke orc binnenlopen in elke hoek van elke kamer die het spel me bracht. Ik kon op en neer springen. Ik kon het de orkbeesttemmer aandoen toen hij dreigde me aan zijn monsters te voeren. Ik zou het de mijnmeester kunnen aandoen, want hij noemde me een waardeloze graver.

Ik deed dit vaak, terwijl ik met Gollum van de ene kamer vol orcs naar de andere liep, kijkend of iemand zou reageren op mijn hete capriolen. Niemand deed het. In plaats daarvan moest ik me vastklampen en doen wat NPC-blaffers me zeiden te doen, een reeks van wat ik ‘slavenplichten’ zal noemen.

Op het eerste gezicht waren deze allemaal verschillend, maar mechanisch nodigden ze me allemaal uit om door een gebied te navigeren dat er mooi uitzag, maar eigenlijk maar één voorgeschreven pad had. Soms stal ik het gebied. Soms ging ik naar boven. Soms liep ik tegen een timer aan. Als ik het pad ooit uit het oog zou verliezen, zou ik op een triggerknop kunnen drukken om ‘Gollum Sense’ te activeren, waardoor de wereld in grijstinten veranderde en een paar feloranje strepen werden weergegeven in de richting die ik zogenaamd had gekozen, alsof Daedalic geen vertrouwen had in de milieulabel van het spel.

Ten slotte nam ik plichtsgetrouw Gollum mee naar zijn cel en bracht ik plichtsgetrouw X in slaap, in de veronderstelling dat er na een dag zwoegen zeker een scène zou zijn om het spel te versnellen. Helaas werd ik de volgende dag wakker en herhaalde mijn rit door dezelfde lift (geen enge dame deze keer) en door dezelfde gang waar andere slaven vanaf een rooster naar me spuugden, om meer slavenwerk te doen.

Mijn tijd met Gollum zorgvuldig verdeeld in traversale uitdagingen, een loopsimulatie (kruipen eigenlijk) en een reeks dialoogopties. Daedalic heeft het spel gepromoot als een kans om echt in de gebroken geest van Saurons meest nederige slachtoffer van wreedheid te kruipen. Uit mijn ervaring van ongeveer twee uur vermoed ik dat Daedalic later de Smeagol/Gollum-dynamiek implementeert in meer gevarieerde opties dan degene die ik tegenkwam.

Afbeelding: Daedalic Entertainment/Nacon

Maar zelfs in de meer informele, minder consistente dialoogkeuzes die ik zag, Gollum lijkt te berusten op een interpretatie van Gollums ‘persoonlijkheden’ die onjuist klinkt in de geschriften van Tolkien. In In de ban van de Ring, het is niet zo dat Gollum slecht is en Smeagol een lieve baby is die nooit kwaad heeft gedaan. Smeagol is gewoon een passieve en sluwe stem die naast Gollums gewelddadige en maniakale stem zit. Sam noemde hem tenslotte “Slinker en Stinker”, niet “The Nice One and Stinker”.

Het gemakkelijke antwoord op In de ban van de ring: Gollum is minachtend vragen: “Van de hele Lord of the Rings, waarom een ​​spel over Gollum maken?” Maar je kunt je vele manieren voorstellen om een ​​geweldige Gollum-videogame te maken. Ik zou op zijn minst een gek Gollum-visspel voor mobiel zeggen! Ik zou er 100% een willen Zonder titel ganzenspel-stijl dwalend over zijn dikke beats In de ban van de Ring. Ik zou op zoek zijn naar strategieën voor een ‘puzzel’-spel voor het bouwen van een kaartspel waarin je speelt tegen verloren orcs die ronddwalen in je zwembad en uiteindelijk de eindbaas, die malafide Bilbo Baggins.

Een betere vraag is: “Waarom heb je het gedaan? Dit Gollum-videogame?’ Als je een simulatiespel gaat maken over een Wretched Creature in een ellendige situatie, moet het ofwel zinvol en meeslepend zijn, ofwel een Heeheehoohoo-factor hebben. Gebaseerd op de trailers en enkele hints over de openingstijden Gollum, Ik weet dat er wild is aan de andere kant van Mordor. Maar het gebrek aan persoonlijkheid heeft de ondergang van het opslagbestand al bezegeld (ondergang, drums in the deep). Ik heb deze orks eerder gezien. Ik heb deze Mordor eerder gezien. Het is een versie van Midden-aarde die helemaal rechtlijnig wordt gespeeld, maar zonder de creativiteit of flexibiliteit om onderdompeling te behouden.

Ik was niet alleen opgesloten in een cel door orcs. Ik werd ook gevangen gezet door een spel dat wilde dat ik acht dog-tags vond van acht slavenlichamen die in de mijnen verborgen waren voordat ik door kon gaan naar het niet-slavengedeelte van het spel. De herinnering aan de aardbeien heeft Frodo er misschien van weerhouden om door Mordor te gaan, maar ik kan het spel gewoon uitschakelen.

In de ban van de ring: Gollum uitgebracht op 25 mei op Nintendo Switch, PlayStation 4, PlayStation 5, Windows PC, Xbox One en Xbox Series X. De game is beoordeeld op PS5 met behulp van een pre-release downloadcode van Daedalic Entertainment. Vox Media heeft partnerschappen. Deze hebben geen invloed op de redactionele inhoud, hoewel Vox Media commissies kan verdienen voor producten die zijn gekocht via gelieerde links. Je kunt vinden aanvullende informatie over het ethisch beleid van Polygon hier.

Lees verder