Als je de afgelopen twee jaar zelfs maar op afstand bent verbonden met pc-gaming, heb je wat warmte van de community gevoeld. Een groeiend gevoel van frustratie, dat dingen slecht zijn en word alleen maar erger. Veel PC-gamers hebben het gevoel dat ze een omslagpunt bereiken, en het is moeilijk om niet met ze mee te leven.
De pc-gamingmarkt is de laatste tijd getroffen door een reeks perfecte stormen, en ze lijken allemaal samen te zijn gekomen in 2023 om een gigantische wolk van Bad Vibes te creëren, waarvan de effecten vooral voelbaar zijn aan het duurdere, AAA-uiteinde van de markt.
Ten eerste heeft de pandemie een absolute tol geëist van grafische kaarten, maakt Nvidia gek en leidt tot drie jaar releases en prijzen die dat wel zijn manier voorbij de bleke voor de meeste gezonde mensen. Toen kwamen een paar blockbuster-games die het niet zo goed deden. Dan een beetje meer. nadien meer. Ooit favoriete studio’s ze waren geteisterd door jaren van wanbeheer en omzet (deze twee dingen hebben met elkaar te maken). Ondertussen zijn de prijzen voor games gestegen en blijft DRM zoveel games achtervolgen en de prestaties negatief beïnvloeden.
Alles is slecht. En gAmerikanen willen iemand de schuld geven. kleino ze reageren op zogenaamd luie ontwikkelaars, ze reageren op QA die deze bugs had moeten opvangen, bedrijfsoverstijgende leidinggevenden die er alleen maar op uit zijn het leven van een gamer erger te maken. Ze geven elkaar zelfs de schuld, wijzende vingers degenen die kapotte en slechte games blijven kopen bij de lancering (of, erger nog, vóór de lancering), dat is alleen bemoedigend al deze.
Er is echter een inconsistentie in woede. Vuisten zwaaien in het donker. Er is een algemene spanning, een gevoel dat de muren dichterbij komen, dat elke dag een nieuwe verschrikking zal brengen. Dit in elkaar zetten is een fluitje van een cent wanhoop, dat mensen over deze problemen hebben geklaagd maanden, jaren, tientallen jarentevergeefs. Partijen en mensen krijgen de schuld, maar niets lijkt te blijven hangen of een verschil te maken. Maar de behoefte aan punch iets het is er, dus de stoten blijven vliegen Achteloos.
Het lijkt misschien alsof elke grote pc-release slecht is, maar wat de zaken nog ingewikkelder maakt, is het feit dat geen enkele slechte release om dezelfde redenen slecht is. De laatste van ons het is een slechte port, geen slecht spel. van cyberpunk de ellende kwam zowel door de ongerichte richting van het spel als door bugs. Slagveld 2042 teruggedrongen te midden van een wereldwijde pandemie. Star Wars Jedi: Overlevende het lijkt voor veel mensen prima te werken, maar niet voor degenen met de beste hardware, die er ook eerder online over klagen. roodval het voelt als een spel dat is gemaakt om aan een contractuele verplichting te voldoen, niet omdat iemand bij Arkane dacht dat het goed was.
Het probleem is dat games haastig uitkomen voordat ze af zijn, voordat ze goed zijn getest op een breed scala aan hardware. Het probleem is dat een nieuwe generatie consoles – vooral de architectuur van de PS5 – een nieuwe reeks uitdagingen heeft opgeleverd voor zowel platformonafhankelijke ontwikkelaars als portstudio’s. Het probleem is dat game-ontwikkeling is worden steeds duurder. Het probleem is dat het management bij grote uitgevers en fabrikanten van grafische kaarten berust bij de aandeelhouders, die continue groei eisen, en de enige manier om dit te verzekeren is om de winst te vergroten en tegelijkertijd de kosten te verlagen.
Het probleem is dat videogames heel moeilijk te maken zijn.
Zoals ik al zei, een perfecte storm. Dat zijn veel dingen die tegelijkertijd naar beneden gaan, waardoor het gemakkelijk is om op dit moment sympathie te voelen voor een ontevreden pc-gamer, of in ieder geval voor degenen die geïnteresseerd zijn in de blockbuster-kant van de markt (kleinere games van kleinere teams die minder middelen gebruiken, zijn dat niet). door dit alles niet beïnvloed). Ik zeg dit omdat ik ook in de eerste plaats een pc-gamer ben en ook erg van streek ben door dit alles – vooral de onzin over de grafische kaart – maar ook omdat Ik ben het eens met de frustratie dat er geen uitweg lijkt te zijn.
Sommige van deze problemen kunnen tijdig worden opgelost. Vooral de consoleportering. Ik heb het gevoel dat veel mensen die boos zijn over slechte console-pc-game-releases op dit moment niet zo’n 10-15 jaar geleden waren, toen cross-platform pc-releases net zo slecht, zo niet erger waren. Consolegeneraties synchroniseren niet altijd goed met de vooruitgang in pc-paardenkracht, wat leidt tot rommelige poorten. We zijn hier eerder geweest. We komen hier wel doorheen Twitch-streamer Casey Explosion vat hier samen:
De rest maakt echter allemaal slechts deel uit van bredere trends die al tientallen jaren deze kant op glijden, maar schijnbaar nu net op het punt zijn gekomen waarop spelers van boos naar echt zijn gegaan boos. Aandeelhouders van EA en Activision zullen nooit gezamenlijk beslissen: “Oké, genoeg ontwikkeling, we zijn nu goed.” Hoe groter en duurder de budgetten voor videogames worden – een natuurlijk gevolg van de onverzadigbare behoefte van gaming aan uitbreiding (in grafische getrouwheid en wereldomvang) – hoe meer deze op groei jagende uitgevers ons onder druk zullen zetten voor zaken als verkoopprijzen, seizoenspassen, DRM en downloadbare inhoud. En aangezien Nvidia zo’n groot deel van de markt voor grafische kaarten in handen heeft, zal het vrij zijn om te doen en te betalen wat het wil.
Probeer ontwikkelaars, platforms, bedrijven of zelfs individuele leidinggevenden de schuld te geven alsof je naar de wolken schreeuwt. Denk je dat Andrew Wilson vreselijke dingen doet als CEO van EA? Ik garandeer je dat de volgende persoon die zijn plaats inneemt precies hetzelfde zal doen. Hij, en elke andere persoon in een leidende positie bij een groot videogamebedrijf, doet letterlijk gewoon zijn werk.
Het enige dat alle hierboven genoemde factoren gemeen hebben, is dat het allemaal problemen zijn die worden veroorzaakt en veroorzaakt door een systeem dat is ontworpen om je leeg te laten bloeden in naam van de steeds groter wordende groei. Elk groot bedrijf staat onder druk van aandeelhouders en dus zal het management van het bedrijf op zijn beurt druk blijven uitoefenen op zijn eigen werknemers. Jij, steeds harder, want zo werkt het allemaal. Eindeloze groei ontstaat niet in een vacuüm, het komt voort uit hogere winsten en lagere kosten. Of, in videogames – een branche die wordt gekenmerkt door ontslagen als recordwinsten – beide tegelijkertijd.
Er is geen ontsnappen aan. De machine doet precies waarvoor hij gemaakt is. In de hoop op een soort AAA-wonder, dat elke leidinggevende bij elke grote uitgever en hardwaremaker een collectieve ineenstorting krijgt en de zaken terugbrengt naar hoe je dacht dat ze waren, het is de definitie van krankzinnigheid. Er is geen andere manier om de neerwaartse trend van blockbuster-pc-games te omzeilen, behalve om het helemaal te vermijden en troost te putten uit het feit dat, in tegenstelling tot de meeste platforms, pc daadwerkelijk in staat is om een diverse en bloeiende indie-ontwikkelingsscène te ondersteunen (grotendeels dankzij Steam, wiens businessmodel is een heel ander verhaal). Omdat tDe enige boodschap die een gamebedrijf hoort als ze hun kapotte games verkopen, is dat ze kapot zijn het speelgoed zal verkopen.
Ik snap dat mensen boos zijn, maar misschien is het tijd om niet langer boos te worden op de bomen en boos te worden op het bos. En als je je daardoor niet beter voelt, kan dat altijd nog verlaat het bos.
