Omdat het Amerikaanse leger bijna de maan opblies met een kernwapen

Raar maar waar

Met Alex Mitchel

2 juni 2023 | 16:32 uur

Het is een enorme explosie voor de mensheid.

Eind jaren vijftig – tien jaar voordat Apollo 11 met succes op de maan landde – had het Amerikaanse leger het radicale idee om een ​​atoombom op het maanoppervlak tot ontploffing te brengen, zo blijkt uit documenten van de luchtmacht uit 1959.

“Kernexplosies in het maangebied worden in dit rapport besproken met wetenschappelijke informatie die uit dergelijke explosies zou kunnen worden verkregen. . . . De ontploffing van een kernwapen op of nabij het oppervlak van de maan is vaak gesuggereerd”, aldus de nu – vrijgegeven rapport.

“Het militaire aspect wordt ondersteund door verkenning van de ruimteomgeving, detectie van tests met nucleaire apparaten en een wapencapaciteit in de ruimte.”

Het voorstel werd pas openbaar gemaakt nadat de beroemde natuurkundige Carl Sagan – die aan het project had gewerkt en op het nucleaire idee was gekomen – details over het bestaan ​​ervan had onthuld toen hij in 1959 een beurs aanvroeg bij het Miller Institute van UC Berkeley.

Sagan-biograaf Kay Davidson ontdekte Sagans onthulling van het werk na het overlijden van het overleden wetenschappelijke icoon in 1996, volgens de Guardian.

“Naar mijn mening heeft Sagan in maart 1959 de beveiliging geschonden”, schreef natuurkundige Leonard Reiffel, de baas van Sagan over het project, in 2000 voor het tijdschrift Nature.

Sagan kreeg de taak om “wiskundig de uitzetting van een explosieve gas-/stofwolk die de ruimte rond de maan lekt te modelleren”, maar had “moeite met het probleem”, schreef Reifel.

“Sagan stelde al snel voor om te proberen te zien hoe een nucleaire explosie zou kunnen worden gebruikt om organische moleculen op de maan te detecteren. Ik stemde in met een korte inspanning in deze richting.”

Dit “uitputtende” en geheime plan van het Air Force Special Weapons Center op Kirtland Air Force Base, New Mexico – codenaam Project A119 – was gedeeltelijk bedoeld om de Sovjet-Unie te verenigen, die zojuist de eerste satelliet, de Spoetnik, in een baan om de aarde had gelanceerd. in 1957.

Met de achterstand van de VS in de ruimterace, was de A119 bedoeld als “een opwindend antwoord op de Spoetnik”, vertelde wetenschapshistoricus Alex Wellerstein aan de BBC.

“[Other ideas] het ging om het neerschieten van Spoetnik, wat behoorlijk wreed is. Ze noemen ze stunts… ontworpen om indruk te maken op mensen.”

Dit doel werd besproken door de A119-wetenschappers, die probeerden te bepalen of de explosie zichtbaar zou zijn vanaf de aarde.

“De motivatie voor zo’n explosie is duidelijk drieledig: wetenschappelijk, militair en politiek”, aldus het rapport.

In het Nature-artikel herinnerde Reifel zich de wens van de luchtmacht om vóór mei 1958 te “mailen” om de haalbaarheid van de explosie te bepalen – het zou geen paddenstoelwolk produceren vanwege het gebrek aan atmosfeer van de maan.

“Er is mij verteld dat de luchtmacht zich grote zorgen maakt over de mogelijkheid van een verrassingsdemonstratie-explosie, met alle voor de hand liggende public relations en implicaties van de Koude Oorlog.”

Hoewel NASA uiteindelijk op de USSR reageerde door in 1958 zijn eigen satelliet, Explorer 1, te lanceren, [nuclear] ontwerp enigszins serieus, in ieder geval tot eind jaren vijftig, ‘voegde Wellerstein eraan toe.

“Het is een heel interessant venster op de Amerikaanse mentaliteit van die tijd. Die drive om te concurreren op een manier die iets heel indrukwekkends creëert. Ik denk dat in dit geval het indrukwekkende en het angstaanjagende iets te dicht bij elkaar liggen.”

Uiteindelijk is het project niet van start gegaan.

“Dit waren serieuze studies, maar ze kregen geen serieuze financiering of aandacht toen ze de ruimtevaartgemeenschap verlieten”, vertelde ruimtevaartexpert Bleddyn Bowen aan de BBC.

“Het maakte deel uit van de ruimtegekte eind jaren ’50, begin jaren ’60, voordat iemand precies wist wat de aard van het ruimtetijdperk zou worden.”

Riffel schreef in 2000 dat een nucleaire aanval op de maan “zeker technisch haalbaar” was.

“Gelukkig voor de toekomst van de maanwetenschap is er nooit een race of twee geweest om een ​​nucleaire explosie te veroorzaken.”