Laten LeBron James en Anthony Davis de Lakers in de steek? Nuggets versus de media en meer notities

DENVER – Toen de algemeen directeur van Lakers, Rob Pelinka, in februari aan de telefoon zat en al die handelsgesprekken voerde die leidden tot een van de meest opmerkelijke omkeringen in het seizoen die de competitie ooit heeft gezien, was dat in de hoop hulp toe te voegen voor LeBron James en Anthony Davis en vanaf daar is het terug naar het belang van het kampioenschap.

En hebben ze ooit.

Maar hoe is dat voor een playoff-plotwending die niemand binnen deze Lakers-muren had kunnen zien aankomen? Het zijn dezelfde Lakers-legendes, degenen wier grootsheid meer hulp om hen heen nodig had en die het overgrote deel van de lading hadden gedragen toen ze die Bubble-titel van 2020 wonnen, wiens inconsistente en middelmatige games in deze West Finals hun Assepoester nu in ernstige problemen brengen .

Denver’s 108-103 overwinning in Game 2 was slechts het laatste bewijs van die waarheid, toen Davis weer een van die mysterieuze verdwijntrucs op het offensieve einde deed (18 punten op vier-van-15 schieten) en James een nacht vol offensief had. lowlights, waaronder zijn geblazen, wijd open dunk in het tweede kwartaal, een mislukte lay-up die met slechts enkele seconden te gaan kwam, en een 0-van-6 nacht van 3-punts bereik waardoor hij nu 0-van-10 is voor de serie . Maar hier is het ding dat het meest over het hoofd is gezien in deze onverwachte playoff-run: het machtsduo van de Lakers is niet zo dominant geweest als drie jaar geleden, en het begint erop te lijken dat de Lakers hier ten einde zullen komen, tenzij deze trend verandert.

Dat is deels een product van het gewijzigde systeem onder eerstejaarscoach Darwin Hamm, iets wat de Lakers-schrijver Jovan Buha zo kundig uitlegde in dit recente stuk. En alle hulp die ze deze keer hebben – van Austin Reaves tot D’Angelo Russell tot Rui Hachimura en dergelijke – betekent dat de offensieve verantwoordelijkheden meer worden gedeeld dan voorheen.

Wat James betreft, komt dit deel van zijn carrière met de disclaimer dat hij op deze leeftijd (38) dingen doet die we nog nooit eerder hebben gezien, en we mogen niet vergeten dat achteruitgang op dit punt onvermijdelijk is – vooral gezien het feit dat hij komt van een ernstige voetblessure die hij laat in het reguliere seizoen opliep. Davis is echter een 30-jarige die op zijn best zou moeten zijn.

Zoals je hier kunt zien, was het contrast in hun uitvoer tussen toen en nu groot. En hoewel de verdediging van de Lakers elite was, is deze legendarische Nuggets-aanval zo gevaarlijk dat er een veel beter offensief tegenoffensief van Davis en James voor nodig is.

Telkens wanneer Davis in de Jekyll-and-Hyde-modus aan het offensieve einde zit, is hij niet het type om zijn innerlijke monoloog te delen tijdens persconferenties na het spel waar hem naar zijn worstelingen wordt gevraagd. Dat gebeurde donderdagavond opnieuw toen hij de situatie bagatelliseerde, zoals hij in het verleden zo vaak heeft gedaan.

Toen hem werd gevraagd of de Nuggets deze keer verdedigend iets anders deden, zei hij: “Nee, ik zag er hetzelfde uit (zoals hij deed in Game 1, toen hij 40 punten scoorde). Velen van hen waren vanavond met weinigen. ik zal beter worden … Ik hield van alle looks die ik vandaag kreeg. Het is alleen zo dat velen van hen (waren) kort. Ik blijf die schoten schieten en ik moet beter en efficiënter worden om het team te helpen winnen. Nou, ik zal beter zijn.”

De dag voor Game 2 maakte Davis duidelijk dat hij klaar was om zowel Nikola Jokic (die 34 punten, 21 rebounds en 14 assists had in Game 1) als de Nuggets-aanval in het algemeen (die 132 punten had) te vertragen.

“Daarom betaal ik het grote geld” hij zei. “Ik moet het uitzoeken.”

Er was een tijd dat de wederzijdse talenten van Davis de reden waren dat hij als een betere speler werd beschouwd dan Jokic, die hem al lang voorbij is op deze competitielijst. En hoewel zijn verdediging in deze play-offs elite was, zou zijn aanval ook een vast onderdeel van het AD-pakket moeten zijn.

Bovendien deed Jokić nog steeds Jokić-dingen in Game 2. Hij eindigde met 23 punten, 17 rebounds en 12 assists om Wilt Chamberlain (sinds 1968) gelijk te trekken voor de meeste triple-doubles in een playoff-serie (zeven, waaronder vier op rij). Het grootste deel van zijn productie kwam in de eerste drie kwartalen, wat de weg vrijmaakte voor Jamal Murray om de klus te klaren met dat explosieve vierde kwartaal waarin hij 23 van zijn 37 punten scoorde.

James nam ondertussen de benadering van de roze bril om dit gat in de serie te evalueren.

“Dit is niet het NCAA-toernooi. zij zijn het eerste team met vier overwinningen”, zei James, die 26 punten, 12 rebounds en negen assists had in Game 1, maar een 3-pointer miste met nog 45 seconden te gaan die de wedstrijd in evenwicht zou hebben gebracht. “We hebben de kans om naar huis te gaan en geweldig basketbal te spelen en service vast te houden. Dus totdat een team je vier keer verslaat, heb je altijd een kans om eruit te komen. Dit is dus het vertrouwen dat we nodig hebben. Ik weet dat het een zware heuvel zal worden om te beklimmen, maar we hebben nog steeds een kans om goed basketbal te spelen en het beste basketbal van de serie te spelen in Game 3. Zoals ik al zei, als we beter kunnen worden van Game 2 zoals we vanavond deden in Game 3, dan hebben we onszelf in een positie geplaatst om dat te doen.”

Nuggets tegen de wereld (media).

Michael Malone heeft veel plezier met deze nationale schijnwerper.

Al jaren is de Nuggets-coach gefrustreerd over de manier waarop zijn topteam wordt gedekt – of eigenlijk niet gedekt – en het is duidelijk dat al die angst naar buiten komt tijdens persconferenties deze serie. Maar zijn laatste microfoonopdracht was op zijn zachtst gezegd een leven lang.

“Je wint Game 1 van de (Western Finals) en alle mensen hadden het over de Lakers,” begon Malone. “Laten we eerlijk zijn. Dat was het nationale verhaal, het was: ‘Hé, de Lakers zijn goed. Ze staan ​​met 1-0 achter, maar ze hebben iets bedacht.’ Niemand had het over (hoe) Nikola zojuist een historisch optreden had. Hij heeft 13 triples -dubbel nu – derde aller tijden (in de play-offs). Wat hij doet is gewoon ongelooflijk. Maar het verhaal ging niet over de Nuggets. Het verhaal ging niet over Nikolas. Het verhaal ging over de Lakers en hun aanpassingen. Je blaast het op, rookt het en komt terug, en weet je wat? We staan ​​2-0 voor.’

Zoals ik later grapte met een Nuggets-functionaris, had Malone blijkbaar mijn 1.625 woorden tellende liefdesbrief, eh, column aan Jokić na Game 1 niet gelezen. mentaliteit bij zijn team al geruime tijd.

Het verschil deze keer is echter dat Jokić een vergelijkbare toon aansloeg op een manier die we niet vaak eerder hebben gezien.

“Het is niets nieuws voor ons”, zei hij toen hem werd gevraagd naar de opmerkingen van Malone. “Eerlijk gezegd vind ik het leuk. Het maakt ons niet uit. Wat dan ook. Zelfs als je het je herinnert, zelfs in de Bubble toen we Utah versloegen (na een 3-1 achterstand), hadden ze het (over) hoe ze de leiding verspeelden. Toen we de Clippers versloegen (op de Bubble na een 3-1 achterstand), (het was) hoe ze de leiding bliezen. Niemand heeft het over hoe we de wedstrijd hebben gewonnen. Het is normaal voor ons. Eerlijk gezegd kan het me niet zoveel schelen.”

Dit is even waar als eerlijk: aangezien de Lakers onevenredig veel media-aandacht krijgen – vooral als het gaat om de praters – zal Malone meer brandstof hebben om het vuur van zijn team aan te wakkeren.

“We kennen ons verhaal in deze kleedkamer”, zei Malone. “We weten dat we nog niet klaar zijn. We hebben nog niets gedaan. Je moet een wedstrijd op het veld van het andere team winnen als je echt iets in een serie wilt doen. We weten hoe geweldig dit team is, vooral thuis. Wij vieren niet. Dit is geen reden voor een feestje. Dat is een reden om diep te blijven graven en manieren te vinden om beter te worden.”

Op de grote avond van Jamal Murray

Over Bubble-herinneringen gesproken, Murray heeft er lang een hekel aan gehad dat zijn ‘postseason’-spektakel drie jaar geleden soms wordt gezien als een hoogtepunt in zijn carrière. Tel daar al het begrijpelijke scepticisme bij op dat gepaard ging met de gescheurde ACL die hij in april 2021 opliep en die hem het hele afgelopen seizoen kostte, en het zou redelijk zijn om je af te vragen of we deze versie van hem al eerder hebben gezien. Het antwoord is, heel opmerkelijk, een volmondig ja.

Bekijk na het laatste optreden van Murray zijn werk van de beroemde Bubble-play-offs en deze huidige streak. Hoewel de effectiviteit sindsdien enigszins is afgenomen, is de algehele impact vrij gelijkaardig.

In Game 2 miste Murray 12 van zijn eerste 15 schoten voordat hij acht van zijn laatste negen sloeg. Hij maakte vier van zijn zes driepunters alleen al in het vierde kwartaal, toen hij bijna in zijn eentje de Lakers wegstopte.

“Ja, wat is Bubble, 2020?” Zei Murray toen hem werd gevraagd naar die bekende vergelijkingen. “En het is 2023. Ik kom van een blessure af en speel redelijk. Ik denk dat de jaren voor zich spreken, van een blessure afkomen en (in ieder geval) terugkeren naar (dit) niveau en op die manier spelen. Ik denk dat ik eigenlijk niet meer zoveel commentaar hoef te geven.”

Er is inderdaad veel gezegd.

Verwant lezen

Jones: Hoe het vierde kwartaal van Jamal Murray het verschil maakte
kosmider: Lessen uit eerdere mislukkingen die duidelijk zijn in de Nuggets-run
Mond: De Lakers zien er moe uit terwijl ze worstelden met het verlies van Game 2

(Bovenste foto van LeBron James: Matthew Stockman/Getty Images)