WASHINGTON, 18 mei (Reuters) – Onze soort verscheen meer dan 300.000 jaar geleden in Afrika, met de vroegst bekende fossielen van Homo sapiens ontdekt op een plek in Marokko genaamd Jebel Irhoud, gelegen tussen Marrakesh en de Atlantische kust.
Maar de zeldzaamheid van Homo sapiens-fossielen uit het begin van onze evolutionaire geschiedenis en de geografische verspreiding van deze overblijfselen in Afrika, in plaatsen als Ethiopië en Zuid-Afrika, hebben het moeilijk gemaakt om samen te vatten hoe onze soort ontstond en zich over het continent verspreidde voordat ze rond de aarde wandelden. wereld. Een nieuwe studie met behulp van genoomgegevens van moderne Afrikaanse populaties biedt inzicht in hoe dit zich kan hebben ontvouwd.
Het onderzoek toonde aan dat veel voorouderlijke groepen uit heel Afrika hebben bijgedragen aan het verschijnen van Homo sapiens door middel van een lappendeken, door van de ene regio naar de andere te migreren en zich gedurende honderdduizenden jaren met elkaar te vermengen. Hij ontdekte ook dat iedereen die vandaag leeft zijn voorouders kan herleiden tot ten minste twee verschillende populaties die ongeveer een miljoen jaar oud waren in Afrika.
De bevindingen ondersteunden geen lang gekoesterde hypothese dat een enkele regio in Afrika aanleiding gaf tot Homo sapiens of een scenario waarbij vermenging met een onbekende nauw verwante soort in de menselijke evolutionaire afstamming in Afrika betrokken was.
“Alle mensen hebben een relatief recente gemeenschappelijke afstamming, maar de geschiedenis in het diepere verleden is complexer dan dat onze soort evolueert op een enkele locatie of geïsoleerd”, zegt populatiegeneticus Aaron Ragsdale van de University of Wisconsin-Madison, hoofdauteur van de gepubliceerde studie. . deze week in het tijdschrift Nature.
Voorouderlijke groepen waren waarschijnlijk verspreid over een geografisch landschap in een populatiestructuur die, zei Ragsdale, ‘zwak’ was, wat betekent dat er continue of op zijn minst herhaalde migratie tussen groepen was, en dit handhaafde de genetische gelijkenis tussen voorouderlijke populaties.’
Vanwege het gebrek aan fossiel en archeologisch bewijs, wendden onderzoekers zich tot genoomgegevens van levende mensen om aanwijzingen over het verleden te vinden. Ze onderzochten genoomgegevens van 290 individuen, voornamelijk van vier geografisch en genetisch diverse Afrikaanse volkeren, om overeenkomsten en verschillen tussen populaties te identificeren en genetische verbindingen over honderdduizenden jaren op te sporen.
Deze omvatten: 85 mensen van een West-Afrikaanse groep genaamd de Mende uit Sierra Leone; 44 mensen van de Nama Khoe-San groep uit zuidelijk Afrika. 46 mensen uit Amhara- en Oromo-groepen in Ethiopië. en 23 mensen uit de Gumuz-groep, ook uit Ethiopië. Ze keken ook naar genoomgegevens van 91 Europeanen om de invloed van het postkoloniale tijdperk te verklaren en van een Neanderthaler, de uitgestorven menselijke soort die tot ongeveer 40.000 jaar geleden in Europa geconcentreerd was.
Het fossielenbestand is schaars in de tijdsperiode die het meest informatief zou zijn over de opkomst en verspreiding van Homo sapiens, en er is geen oud DNA van skelet- of tandresten uit die tijdsperioden, aldus de onderzoekers.
“Hoewel we bewijs vinden van anatomisch moderne menselijke resten en artefacten in verschillende delen van Afrika, zijn ze zo schaars in ruimte en tijd dat het moeilijk is om hun relatie met elkaar en met ons te begrijpen”, zei de geneticus en co-auteur van het onderzoek. auteur Simon Gravel van McGill University in Montreal. “Waren ze familie van elkaar? Zijn ze familie van onze voorouders of waren het lokale bevolkingsgroepen die verdwenen?”
“Genetische gegevens zijn geërfd van een continue keten van overdracht die dateert van lang voor de oorsprong van de moderne mens. De verwantschap tussen moderne mensen bevat veel informatie over deze keten van gebeurtenissen,” voegde Gravel eraan toe. “Door modellen te bouwen van hoe deze transmissies plaatsvonden, kunnen we gedetailleerde modellen testen die populaties uit het verleden relateren aan huidige populaties.”
Rapportage door Will Dunham Bewerking door Rosalba O’Brien
Onze normen: de vertrouwensprincipes van Thomson Reuters.
