Het is je misschien opgevallen dat de maan de laatste tijd een griezelige gloed vertoont, waar een zwak licht het normaal onverlichte deel van het maanoppervlak verlicht. Dit is een fenomeen dat Earthshine wordt genoemd en het kan een spectaculair gezicht zijn, om nog maar te zwijgen van een geweldige kans voor maanfotografie.
In dit artikel leggen we uit wanneer je deze maanuitbarsting kunt zien, waardoor deze wordt veroorzaakt en waarom deze is vernoemd naar een van de beroemdste polymaths aller tijden.
Je kunt dit jaar ook optimaal genieten van de heldere nachten met onze sterrenkundekalender en gids voor beginners in het VK met volle maan.
Wanneer kan ik Earthshine zien?
Als het weer het toelaat, kun je Earthshine vanmiddag zien, 22 meina zonsondergang (20:56 uur BST in Londen, 20:13 uur EDT in New York).
Earthglow is ‘s ochtends een paar dagen voor nieuwe maan en ‘s avonds een paar dagen na nieuwe maan zichtbaar. Je hebt het misschien al gezien voor zonsopgang op 17 mei tijdens de halvemaanfase, maar als je toen nog niet uit bed wilde komen, hebben we nog een kans tijdens ontharing halve maan fase.
Dit zijn de volgende mogelijkheden om Earthshine te zien:
- 21 mei: 3,9 procent verlichte halve maan
- 22 mei: 8,9 procent verlichte halve maan
- 23 mei: 15,5 procent verlichte halve maan
“Kijk op de avond van 23 mei en je zult de maansikkel tussen de heldere planeet Venus en de ster Pollux kunnen zien, met de rode planeet Mars net links van het paar”, adviseert dr. Darren Baskill. , docent astronomie aan de Universiteit van Sussex.
Het fenomeen is het meest zichtbaar tijdens de wassende of afnemende fase omdat het verlichte deel van de maan dunner is, waardoor meer van de donkere maan kan worden verlicht door de gloed van de aarde.
Het is de ideale tijd van het jaar om te bekijken, want in de lente kantelt het noordelijk halfrond naar de zon, terwijl op hogere breedtegraden nog steeds aanhoudende wintersneeuw en ijs voor bodembedekking zorgen. Sneeuw en ijs weerkaatsen meer licht dan donkerder gekleurde vegetatie en water (dat wil zeggen, sneeuw en ijs hebben een hoger albedo), dus we hebben een meer zichtbare terrestrische gloed.
Hoewel je zou verwachten dat de aarde helderder is tijdens de wintermaanden wanneer sneeuw en ijs productief zijn, is de hoeveelheid licht die het noordpoolgebied bereikt aanzienlijk minder, dus de aarde is niet zo bewogen tijdens de winter.
Kort gezegd: ga erop uit en zie het nu het nog kan!
Wat is aardschijn precies?
Earthglow verschijnt tijdens bepaalde fasen als een zachte, subtiele gloed op het onverlichte of “nacht” -gedeelte van de maan. Dit is wanneer een subtiele, maar enigszins griezelige vorm van de volle maan zich nestelt in de boog van de heldere halve maan en een prachtig gezicht is voor deze vroege zomeravonden.
Ook bekend als de Da Vinci-gloed, kan de intensiteit van de aarde variëren afhankelijk van een aantal factoren, waaronder atmosferische omstandigheden, de reflectiviteit van de aarde en de positie van de waarnemer.
Houd er rekening mee dat de populaire media zeggen dat “de donkere kant van de maan zichtbaar is”, aangezien dit verkeerd is. de donkere kant van de maan is van ons af gericht.
Omdat de maan getijdegebonden is, zullen we de donkere kant van de maan nooit kunnen zien vanaf ons uitkijkpunt hier op aarde. In plaats daarvan kunnen we het zien onverlicht Afdeling.
Wat veroorzaakt het?
Earthshine is ook bekend als Da Vinci’s gloed, asgloed, of meer romantisch, “de oude maan in de armen van de nieuwe maan.” Het wordt veroorzaakt door zonlicht dat weerkaatst op het aardoppervlak en vervolgens terugkaatst naar de maan.
“Zoals alle planeten en manen, zendt de aarde geen licht uit – het reflecteert alleen zonlicht”, legt Baskill uit.
“Dit gereflecteerde zonlicht kan een paar dagen lang aan weerszijden van een nieuwe maan het donkerste deel van de maan verlichten, wanneer de maan als een halve maan aan de avond- of ochtendhemel verschijnt.
“De halve maan van de maan wordt veroorzaakt door fel zonlicht dat de maan direct verlicht, terwijl het donkerste deel van de maan zwak wordt verlicht door de aarde – zonlicht dat door de aarde wordt weerkaatst om de maan zacht te verlichten.”
Earthglow treedt op tijdens de fase van de maancyclus wanneer slechts een dunne halve maan wordt verlicht door direct zonlicht – hetzij in was- of vervagingsfase.
Wat betreft het deel van de maan dat niet wordt verlicht door direct zonlicht, dit is het deel dat we zien als de fantoomgloed. Zoals we allemaal weten, bereikt licht van de zon de aarde en verlicht het oppervlak. Maar dit is niet beperkt tot landmassa’s, het omvat ook wolken, oceanen en de atmosfeer.
Een deel van dit licht wordt vervolgens verstrooid, verstrooid en teruggekaatst in de ruimte. Een deel van dit gereflecteerde licht reist naar de maan en landt op het onverlichte gedeelte, de nachtzijde van de maan.
Ondanks dat de maan een niet-reflecterend oppervlak heeft, weerkaatst dit gereflecteerde zonlicht van de aarde. En het is dit fenomeen dat resulteert in een zwakke gloed op het onverlichte deel van de Maan, wat zorgt voor een subtiele verlichting op het verder slecht verlichte maanoppervlak.
Wat beïnvloedt het?
Het uiterlijk en de intensiteit van de aurora worden beïnvloed door verschillende factoren, waaronder het wolkendek van de aarde, de samenstelling van de atmosfeer en de hoek van het zonlicht dat wordt weerkaatst door onze planeet naar de maan. Deze factoren kunnen kleine variaties in de helderheid en kleur van Earthshine veroorzaken, waardoor het elke keer anders is.
De atmosfeer van de aarde speelt bijvoorbeeld een sleutelrol bij het vormgeven van het uiterlijk van Earthshine. Terwijl het licht van de zon door de atmosfeer gaat, ondergaat het verstrooiing en absorptie, waarbij verschillende golflengten in verschillende mate worden beïnvloed. Deze atmosferische filtering beïnvloedt de kleur en intensiteit van de gloed van de aarde, en het is dit licht dat uiteindelijk wordt teruggekaatst naar de maan.
Verschillende bodembedekkers reflecteren verschillende hoeveelheden licht. De aarde reflecteert bijvoorbeeld ongeveer 10-25 procent, terwijl wolken ongeveer 50 procent van het licht reflecteren.
Waarom wordt het de Da Vinci-gloed genoemd?
In het begin van de 16e eeuw richtte de Renaissance-geleerde Leonardo da Vinci zijn gedachten op het ontrafelen van het mysterie van deze vreemde, griezelige gloed. Hij maakte gedetailleerde tekeningen en schetsen van de maan, en hoewel da Vinci de term niet zelf bedacht, leidden deze observaties tot de associatie met zijn naam.
Zijn notitieboekjes bevatten een tekening van de aarde, die nu gevierd wordt Codex Leicester, een verzameling wetenschappelijke geschriften van Da Vinci. Hoewel je geduld nodig hebt als je het manuscript zelf wilt lezen, aangezien da Vinci zijn observaties op zijn gesigneerde spiegel vastlegde. Italiaans heen en weer.
Welke uitrusting heb ik nodig om Da Vinci te zien schitteren?
Afgezien van het constante verlangen naar een heldere hemel, is er geen speciale uitrusting vereist. Als je er een hebt, maar niet essentieel, kan het gebruik van een verrekijker of een telescoop je helpen om kenmerken te onderscheiden die je normaal niet zou kunnen zien op het oppervlak van de maan en om subtiele variaties in helderheid nauwkeuriger te observeren.
Misschien wil je zelfs proberen de maan op donker papier te tekenen met krijt, pastelkrijt of potloden.
Zal klimaatverandering ons vermogen om het te zien beïnvloeden?
Mogelijk. Onderzoekers die naar het albedo van de aarde hebben gekeken, hebben ontdekt dat stijgende temperaturen kunnen leiden tot een minder intense terrestrische gloed.
Terwijl de oceanen opwarmden, ontdekten ze dat zich minder lage wolken vormden boven de oostelijke Stille Oceaan, ten westen van het Big Bear Solar Observatory in Californië, waar ze metingen deden. Deze afname van de bewolking leidde tot een lichte afname van het albedo (reflectiviteit) van de aarde, wat vervolgens de intensiteit van de da Vinci-gloed beïnvloedde.
Over onze expert
Dr. Darren Baskill is outreachmanager en docent aan de afdeling natuurkunde en astronomie aan de Universiteit van Sussex. Eerder doceerde hij aan de Royal Observatory, Greenwich, waar hij ook de jaarlijkse Astronomy Photographer of the Year-wedstrijd lanceerde.
Lees verder:
