We kunnen nu een van de grootste en oudste levende organismen op aarde horen fluisteren met het trillen van een miljoen bladeren die door zijn wortels weerkaatsen.
Het bos dat bestaat uit een enkele boom die bekend staat als Pando (“Ik spreidde me uit” in het Latijn) heeft 47.000 stengels (allemaal met hetzelfde DNA) die groeien uit een gemeenschappelijk wortelstelsel over 40 hectare Utah. Hier, deze eenzame mannelijke trillende esp (Populus tremuloïden) evolueerde geleidelijk tot maar liefst 6.000 ton aan leven.
Na mogelijk 12.000 jaar op aarde heeft deze enorme plant, waarvan de boomachtige stengels 24 meter hoog zijn, zeker veel te zeggen. En nu laten nieuwe opnames het horen als nooit tevoren.
“De bevindingen zijn verleidelijk”, zegt Lance Oditt, oprichter van Friends of Pando. “Hoewel het begon als kunst, zien we een enorm potentieel voor gebruik in de wetenschap. Wind, omgezet in trillingen (geluid) en reizend door het wortelsysteem, kan ook de innerlijke werking van Pando’s enorme verborgen hydraulische systeem op een niet-destructieve manier onthullen. “
Geluidskunstenaar Jeff Rice plaatste experimenteel een hydrofoon in een holte aan de voet van een tak en liet hem naar de wortels van de boom lopen, niet verwachtend veel te horen.
“Hydrofonen hebben niet alleen water nodig om te werken”, zegt Rice in een verklaring. “Ze kunnen ook trillingen oppikken van oppervlakken zoals wortels, en toen ik mijn koptelefoon opzette, was ik meteen verrast. Er gebeurde iets. Er was een zwak geluid.”
Midden in een storm nam dit geluid toe – het apparaat ving een griezelig laag gezoem op.
“Wat je hoort, denk ik, is het geluid van miljoenen bladeren in het bos, die de boom laten trillen en door de takken naar de aarde gaan, “Rijst uitgelegd toen hij zijn opnames presenteerde op de 184e bijeenkomst van de Acoustical Society of America en werd geciteerd door De voogd.
De hydrofoon registreerde ook de dreunen van het raken van een tak op 30 meter afstand, hoewel dat geluid op die afstand niet in de lucht te horen was. Dit ondersteunt de theorie dat het wortelsysteem van Pando onderling verbonden is, maar een goede experimentele opstelling zou nodig zijn om te bevestigen dat het geluid niet door de grond reisde.
Dergelijke gemeenschappelijke wortelsystemen komen veel voor in koloniale esp, maar Pando’s grootte en leeftijd maken het uniek. Hoewel trillende espen zich door zaad kunnen voortplanten, groeien ze er zelden uit, aangezien bestuiving zeldzaam is, aangezien grote espen meestal maar van één geslacht zijn, het zijn klonen van hetzelfde individu.
Pando’s vrienden nodigden Rice uit als artist in residence om te proberen deze vreemde, massieve entiteit beter te begrijpen. Oditt hoopt het geluid te gebruiken om Pando’s kluwen van wortels in kaart te brengen.
“Geluiden zijn mooi en interessant, maar vanuit praktisch oogpunt kunnen natuurlijke geluiden worden gebruikt om de gezondheid van een omgeving te documenteren”, zegt Rice. “Ze zijn een verslag van de lokale biodiversiteit en bieden een basislijn waartegen veranderingen in het milieu kunnen worden gemeten.”
Rice legde ook de bladeren, schors en ecosysteemomgeving van Pando vast.
“Friends of Pando is van plan de verzamelde gegevens te gebruiken als basis voor aanvullende studies over waterbeweging, hoe vertakkingen zich tot elkaar verhouden, insectenkolonies en worteldiepte, waarover we momenteel weinig weten”, zegt Oditt.
Helaas is deze magnifieke boom aan het vergaan, waardoor onderzoekers zich zorgen maken dat Pando’s dagen en al het bosleven dat het ondersteunt, geteld zijn. Menselijke activiteiten, waaronder het opruimen en afslachten van roofdieren die het aantal herbivoren in stand houden, vreten aan dit oeroude schepsel.
Reden te meer om naar ‘The Trembling Giant’ te luisteren nu hij zijn geheimen nog kan delen.
Opnames gepresenteerd op de 184e bijeenkomst van de Acoustical Society of America.
